Áfram Ísland!

Er að horfa á frábæran leik íslenska handboltalandsliðsins, tíu marka munur eins og er núna í fyrri hálfleik. Koma svo! Þurfum bara að taka nokkrar eðal badminton bakhandir á þetta og þá er þetta komið... (bestu hamingjuóskir til Evrópumeistaranna um helgina, glæsilegt!). Mikið hlakka ég til seinni hálfleiksins núna...

Áfram Ísland!

Lítil saga um karla í krapinu

Einu sinni voru stórir karlar í krapinu í rosaflottum jeppum með nýjustu gerðina af iphone og öllum græjum. Þeir fóru brunandi flottir um alla heimsbyggðina en þeim leiddist samt. Fundu ekki alveg tilgang lífsins. Þeir tóku því að bregða á leik.

Einn daginn komu þeir að þorpi ókunnugs fólks. Til að draga athyglina frá eigin úrræðaleysi og leiðindum ákváðu þeir að kveikja í húsum þorpsbúa. Upp kom mikill eldur og fótur og fit í beinni. Þegar fólk var byrjað að kasta sér í hrönnum út úr brennandi húsunum tóku karlarnir í krapinu sig saman og köstuðu til þeirra eldvarnarteppum.

Þetta kölluðu þeir neyðaraðstoð.

Seinna þegar eldarnir stóðu enn sem hæst ákváðu karlarnir í krapinu að nú væri kominn tími til að útdeila auðlindum þorpsbúa upp á nýtt. Vinir þeirra og vandamenn í rosa flottum stórum fyrirtækjum fylktu liði og sóttu 75% auðsins. Enn flottari græjur urðu til í jeppum karlanna í krapinu og þeir héldu áfram ferð sinni um heimsbyggðina.

Þetta kölluðu þeir baráttu fyrir frelsi, lýðræði og mann-réttindum. Hitt sem ekki var kallað neyðaraðstoð kölluðu þeir viðskipti.

Áður en þeir fóru glaðbeittir burt hvöttu þeir þorpsbúa til að láta til sín taka við enduruppbygginguna, útdeildu nokkrum sleikjóum og óskuðu þeim til hamingju með nýja heimsmynd.

Sögulok.

Hnaut annars um eftirfarandi um helgina:

Vissuð þið að íslensk stjórnvöld vörðu 44 milljónum króna í flutning hergagna til Íraks á árinu 2006?

Hvað ætli BUGL - Barna og unglingageðdeild Landspítalans - hefði getað gert við þessar milljónir sem fóru í hergögn?

Ég las líka að kostnaður Íslands af innrás í Írak séu tæpar 400 milljónir króna, þar af stór hluti í neyðar- og mannúðaraðstoð.

70 látnir og 110 særðir í bílsprengjuárásum í Bagdad

Tvíburaturnar hrannast upp

Stríðið í Írak kostar daglega um 80-100 venjulega Íraka lífið. Á síðasta ári voru meira en 34.000 Írakar myrtir.

Hversu margir tvíburaturnar eru það?

Það sem hefur átt sér stað í nafni Bandaríkja Bush - og allra okkar hinna sem hlýddum eins og rakkar - er hreinn hryllingur. Viðurstyggileg ódæðisverk eru framin undir fölsku yfirskini - og enn erum við hin viljugu.

En skálmöldin í Írak hefur ekki bara tekið líf frá saklausu fólki. Enginn veit hvað næsti dagur ber í skauti sér. Um fjörtíu prósent menntastétta - og þeirra sem efni hafa á - hafa flúið land og meira en hálf miljón Íraka er orðin að flóttamönnum í eigin landi. Innviðir þjóðlífsins eru í rúst. Litlum stúlkum er nauðgað, misþyrmt, þær pyntaðar og drepnar - og látnar rotna á víðavangi.

Hryðjuverkamönnum vex fiskur um hrygg.

Ætla Íslendingar aftur að kjósa ríkisstjórnarflokkana sem studdu innrásina í Írak - þrátt fyrir margþætt og ítarleg varnaðarorð úr öllum áttum?

Hvað þarf að gerast til að við söðlum um?

Vandlætingarhrollur fór um Vesturlönd eitt augnablik þegar myndir af aftöku Saddam Hussein birtust. Eins og blaðamaðurinn Christian Caryl hefur bent á þá fór tiltölulega minna fyrir þessum hrolli hjá flestum venjulegum Írökum sjálfum: þeir eru of uppteknir við að reyna að bjarga eigin lífi - forða börnum sínum og fjölskyldum frá pyntingum og aftöku.

En þetta er víst ekki í fréttum í dag.

Óæskileg samkynhneigð?

Það var einu sinni hringt heim til okkar frá Byrginu. Kærastan mín varð fyrir svörum. Það var verið að biðja um fjárstuðning. Þeim sem hringja í okkur í þessum erindagjörðum er jafnan vel tekið en í þetta sinn var aðeins staldrað við.

Steina fékk einhverja ónotatilfinningu og spurði heilmikið út í ólíka þætti starfseminnar, m.a. hversu stórt hlutverk trúboð gegndi í meðhöndlun. Svo kom spurningin...

"Tekur Byrgið afstöðu til samkynhneigðar?"

Það kom fát á svarandann. Afstaðan til samkynhneigðar var ekki alveg á hreinu. Samkynhneigð væri ekkert sérstaklega vel séð. Eiginlega bara kannski alls ekki svo vel séð, óæskileg. Svarandinn var ekki alveg viss.

Hvernig ætli það fari með þá sjúklinga sem eru samkynhneigðir?

Við afþökkuðum boðið til að styrkja og sögðum sama og þegið. Við gætum því miður ekki styrkt Byrgið...

...jafnvel þótt við vonuðumst til að allir áfengissjúklingar, eiturlyfjaneytendur og geðsjúkir næðu fullum bata með öruggri meðhjálp fagaðila á Íslandi. Og að bati þeirra væri settur í forgang, fordómalaust.

Þorleifur Gunnlaugsson borgarfulltrúi VG velti því upp fyrr í vikunni hvort það væri eðlilegt að trúfélögum væri af hálfu hins opinbera falin yfirumsjón með veiku fólki í svo miklum mæli sem raun er orðin.

Nú eru ýmsir að velta þessum sömu spurningum upp og er það vel. Við þurfum að velta þessu rækilega fyrir okkur.

Í því samhengi er það ekki bara fjárhagsleg ábyrgð meðferðaraðila sem skiptir máli. Það er margt annað sem knýr á um svör við spurningum - eins og til dæmis hvort sértrúarsöfnuðir séu okkar bestu fagaðilar í þessum efnum og hvort eðlilegt sé að slíkum söfnuðum sé falin ábyrgð á veiku fólki af hálfu hins opinbera.

Í þessu samhengi þykist ég vita að Samhjálp hafi unnið afar þarft og gott starf á ýmsum vígstöðvum. Ég tek ofan fyrir trúfélögum sem reyna raunverulega að láta eitthvað gott af sér leiða - ekki bara í hempum í ræðustól, heldur í  samfélagsmálum með áþreifanlegum hætti. Eins og til dæmis að gefa hungruðum mat. Góðgerðastarfsemi.

Ég er auk þess viss um að trú geti hjálpað fólki til bata þegar það þarf að kljást við margvísleg mein - líkamleg jafnt sem andleg. Ekki bara kristin trú heldur ýmis mismunandi trúarbrögð - og ekki bara hefðbundin trú heldur líka óskilgreind og persónuleg trú, hvort heldur er á æðri máttarvöld eða líkn manneskjunnar, trú á hið góða, eigið sjálf, bæn, kærleika eða breyttan lífsstíl. Trú skiptir oft máli á leið fólks til bata - margvísleg trú og sú von og styrkur sem henni fylgir. 

En það breytir ekki því að það orkar mjög tvímælis að tilteknum trúfélögum sé í auknum mæli falin umsjón veiks fólks af hálfu hins opinbera. Að eitt trúfélag taki við af öðru - og svo koll af kolli.

Hvaða spurninga er spurt?

Ímyndum okkur eitt augnablik að Félag múslima á Íslandi hafi mikla reynslu í að meðhöndla þá félagsmenn sína sem eiga um sárt að binda. Og að lagt hefði verið til af hálfu yfirvalda að Félag múslima á Íslandi ætti að sjá um endurbata allra þeirra sem þurftu að hrökklast frá Byrginu. Og fleiri til.

Ég efast ekki um að flestum fyndist þetta fjarstæðukennd tillaga - og vita að enginn mundi leggja slíkt til. Hvers vegna? Og ef það væri samt gert, hvaða spurningar væru ósjálfrátt spurðar út um allt? Hvers vegna?

Ég held að okkur sé öllum hollt að hugsa rækilega um það hvers vegna þetta slær okkur sem fjarstæðukennt - og  hvers vegna sumir fá erfiðar spurningar á sig en aðrir ekki.

Áfram stelpur!

 

 

 

 

 

Halla Gunnarsdóttir blaðamaður býður sig fram til formanns KSÍ. Húrra fyrir því! Nú fær íslenski fótboltaheimurinn tækifæri til að brjóta sögulegt blað og kjósa hörkuduglega og ferska konu og femínista til forystu. Þetta væri bylting fyrir fótboltann - og stórt skref fram á við í almennri kvenfrelsis- og jafnréttisbaráttu. Ég tek ofan fyrir Höllu að stíga þetta skref, djörf og hugrökk ákvörðun hjá henni að demba sér beint í hringiðuna.

Mikið vildi ég óska að ég væri með kosningarétt hjá KSÍ. Mér hefði ekki dottið í hug að ég ætti eftir að bera slíka ósk í brjósti sísvona - en svona geta góðar konur breytt okkur öllum í fótboltakappa. 

Best að ég fari að gramsa í gömlu dóti til að vita hvort ég komist ekki í gamla FRAM-galla bróður míns... Hver veit nema ég geti svindlað mér í kosninguna þegar ég er komin í búning. Áfram Halla! 

Kína, Hlynur og þrestirnir

 

Þegar ég var að lesa blöðin í morgun hjó ég eftir nokkrum fréttum sem mér fannst broslegar. Afgreiddi hinar líka (Byrgið, Ríkisútvarpið, Baugsmál (enn og aftur), fíkniefni, spilakassar, verðbólga, matarverð, vextir...osfrv osfrv), en þetta var m.a. líka í fréttum:

Ferð til Kína...Meðal annars heimsækja ferðalangar afar sérstakan þjóðflokk í Suðvestur-Kína þar sem konur hafa yfirhöndina svo um munar. Systkini byggja saman heimili og innan hvers heimils heldur elsta konan um taumana. Konurnar eiga sér elskhuga sem þær kalla á eftir þörfum og þurfa þeir og aðrir karlmenn að ganga inn um annan inngang en aðrir íbúar heimilisins. Þeirra hlutverk er fyrst og fremst að svala nautnum kvenna og halda við ættstofninum. Börnin alast svo upp með ættmóðurinni.

Góð hugmynd frá Kína?

Svo fannst mér gaman að sjá Hlyn Hallsson varaþingmann Vinstrigrænna með meiru með fína nýja hauskúpubindið og í Hraundrangajakkafötum. Hlynur var á sínum tíma tekinn á beinið hjá forseta Alþingis fyrir að vera ekki með hálstau og er mættur aftur með stæl. Róttæk rödd á þingi. Með bindi.

Fréttin sem er hins vegar þessa stundina að hafa áþreifanleg áhrif á framkvæmdalista dagsins er eftirfarandi:

Það er mikilvægt að muna eftir smáfuglunum í snjónum. Hægt er að gefa þeim ýmsa matarafganga, brauð og korn, og í þessu veðri vantar fleiri til að gefa þeim... Á stöðum þar sem kettir komast ekki að þeim...

Ég er því komin í kuldagallann með skóflu í hendi að moka af þakinu reit handa fuglunum. Þótt það væri það eina sem mér tækist að gera í dag í slappleikanum er það alls ekki svo slæmt. Eða eins og Emily Dickenson sagði:

If I can stop one heart from breaking

I shall not live in vain

If I can ease one life the aching

Or cool one pain

 

Or help one fainting robin

Unto his nest again

I shall not live in vain.

 

Voga mér ekki að þýða beint en megininntakið er einfalt: ef við getum bjargað einum smáfugli aftur í hreiðrið sitt, þá hefur líf okkar ekki verið til einskis.

Þetta hefði Jónas líka getað sagt. Sá sem skrifaði á nýju jakkafötin hans Hlyns. 

Er líf eftir...?

If people destroy something replaceable made by mankind, they are called vandals; if they destroy something irreplaceable made by nature, they are called developers." Joseph Wood Krutch, (1893-1970).

Við Íslendingar eigum val. Hvers vegna veljum við þetta?

Nú skulum við bara hætta því, að velja þetta. Velja upp á nýtt.

Sumum finnst reyndar eðlilegt að við fáum ekki einu sinni að velja. Slíkt sé bara algjört aukaatriði! Helguvík er bara sísvona klöppuð og klár og til í slaginn. Svo gott sem innsigluð. Eins og allt hitt. Vilji fólksins? Hver ætlar að hengja sig í svoleiðis smáatriði?!

Nei, það eru ekki bara hæstu vextir í heimi sem við látum bjóða okkur.

En við skulum bara velja samt. Við þurfum ekki alltaf að vera föst á byrjunarreit. Torfkofatímabilið er liðið. Við erum öll með miklu meira en nóg af rafmagni. Up to our ears in rafmagn virkjanir and álver. Let´s move on. Mundu þau segja á útlensku. Glöð og bjartsýn í bragði með bros á vör því að það er allt hægt.

Það er líf eftir álver.

Neheii.

Júh. Alveg satt. Björt framtíð. Björt!

Vinir í Vin

Mínir góðu félagar í Vin og Hróknum gáfu mér óvænta gjöf með fallegu afmælisskákmóti í dag. Forseti Skáksambandsins og forseti Hróksins sjást þarna í miklum ham. Eftir æsispennandi og dramatíska skák féllum við bæði á tíma og jafnteli var því niðurstaðan. Mjög við hæfi. Óli lét sig einhverra hluta vegna vanta, veit ekki hvers vegna.

Vin = hagi, engi; gróinn blettur í eyðimörk; athvarf fyrir fólk með geðraskanir rekið af Rauða krossi Íslands;

Markmiðið er að rjúfa félagslega einangrun, draga úr endurinnlögnum á geðdeildir, efla þekkingu okkar og annara á málefnum geðsjúkra og skapa umhverfi þar sem gagnkvæm virðing og traust ríkir og tekið er tillit til hvers og eins...

Það er gott að koma í Vin. Gott starfsfólk, góðir gestir. Og nóg af skák. Þar var ég einmitt að tefla í dag.

Af sínum alkunna og óbilandi eldhug blés Hrafn Jökulsson og Hrókurinn til sóknar í skákstarfi Vinjar fyrir nokkrum árum. Það er unun að sjá jákvæðan árangur af því starfi og virka þátttöku ólíks fólks sem er á mismunandi stað í lífinu. Gagnrýnin hugsun er byltingarkenndasta afl heimsins. Ef hún dreifist sem víðast - ásamt góðum slurki af alúð, hlýju og mannkærleika - þá getur allt gerst. Raunverulega.

Já, mér er alveg sama þótt ég sé væmin, þannig er það! Höldum áfram að tefla og virkja hugann...!

Ásamt þeim Hróksmönnum heldur Arnar Valgeirsson og fleira gott fólk í Vin utan um skákstarfið af alúð... og alltof margir eru orðnir liprir og skeinuhættir andstæðingar við skákborðið. Og það er einmitt þá sem er skemmtilegast. Takk kæru félagar fyrir skemmtilegt mót. Áfram Vin!

Að heyra en hlusta ekki

Við hljótum öll að vera illa slegin yfir því sem fram kemur í skýrslu um kynferðisafbrot gegn heyrnarlausum - afbrot sem fram fóru í skólunum þeirra, þar sem þau hefðu átt að eiga skjól.

Hörmuleg stefna sem bannaði heyrnarlausum að tjá sig með táknmáli og heimtaði talmál gerði illt verra (þetta gerði heyrnarlausum nær fullkomlega vonlaust að tjá sig og braut á þeim með átakanlegum hætti um árabil). Jafnvel þegar fórnarlömbunum tókst að koma á framfæri upplýsingum um það sem átti sér stað, virðist ekki hafa verið á þau hlustað.

Félag heyrnarlausra hefur mótað tillögur um hvernig eigi að taka á þessum upplýsingum og hvað þurfi að gera til að bæta aðbúnað í þessum efnum. Vonandi verður á það hlustað.

Og vonandi verður hlustað betur héðan í frá þegar kemur að málefnum heyrnarlausra. Hvers vegna er það til dæmis ekki löngu orðið sjálfsagt að texta innlent sjónvarpsefni - og gera þannig bæði heyrnarlausum og heyrnarskertum auðveldara með að fylgjast með? Ég hreinlega skil ekki hvers vegna þetta er ekki löngu komið - og hvers vegna svona augljós mismunun fær daglega að viðgangast. Sigurlín Margrét Sigurðardóttir hefur m.a. barist fyrri þessu lengi - og bloggar reglulega um þessi mál á síðu sinni. 

Hér er aðeins tæpt á örfáum atriðum sem krefjast áríðandi úrlausnar - í okkar ríka samfélagi er listinn alltof langur, því miður. Mál sem þessi eiga að vera forgangsverkefni í samfélagi sem vill verða betra í dag en í gær.

Tillögur um aukna ráðgjöf fyrir heyrnarlausa

Froskar og trilljónir dollara

The Golden Toad of Monteverde (sú síðasta talin hafa dáið árið 1989).

Í náinni framtíð getum við búist við að að minnsta kosti helmingur allra froskategunda útrýmist. Þeir eru að útrýmast nú þegar með meiri hraða en nokkurn vísindamann óraði fyrir. Hrun blasir við.

Og ekki bara froskar. Listinn yfir dýr í útrýmingarhættu er langur og flókinn - og allar spár sýna að hann muni lengjast enn með hraði. Ef útrýmingin heldur áfram með þeim hraða sem hefur verið - eða verður enn hraðari, eins og stefnir í - þá erum við að tala um ótrúlegan fjölda tegunda hjá minnstu jafnt sem stærstu dýrum sem hverfa úr lífríki jarðar á mettíma.

Hvaða áhrif hefur þetta á vistkerfi jarðar? Hreinsun jarðvegs og vatns, jafnvægi og hringrás? Úrýming dýrategunda snýst ekki bara um dýrin sem slík. Það snýst um hringrás jarðar sem raskast á djúpstæðan hátt og hefur margþættar afleiðingar - líka fyrir okkur mennina.

Þessi hraða útrýming er okkur að kenna. Græðgi okkar, ágirnd og skeytingarleysi virðist eiga sér lítil takmörk - framför okkar í tæknilegum yfirburðum til að drottna yfir náttúrunni á nær öllum sviðum virðist ekki hafa borið af sér framför í siðferðisvitund, þvert á móti. Mengun, eyðilegging, loftlagshlýnun - fólksfjölgun og hörmuleg fátækt í bland við botnlausa neysluhyggju, kaupæði og græðgi okkar hinna er blanda sem bitnar á ýmsu í ríki jarðar. Gróf misskipting auðs er alvarlegt mál - ekki bara í lokuðum heimi okkar mannanna.

Síversnandi ástand plánetunnar okkar og lífríkis kemur okkur öllum við, og við berum öll ábyrgð.

Það fyrsta sem við Íslendingar getum gert er að sýna gott fordæmi með ábyrgð í umhverfismálum. Eins og staðan er í dag eigum við grátlega langt í land með að nálgast slíkt takmark. 

Hvað kemur í veg fyrir að við breytum um stefnu? Af hverju gerum við þetta ekki að forgangsverkefni - nú þegar við Íslendingar svo auðveldlega getum það?

Ég kem að trilljónunum síðar.