Upp Brekkuna

Jólin í ár eiga að vera bókajól...

Brekkan er bók sem ég byrjaði að lesa seint í gærkvöldi. Hún hefur fengið frábæra dóma. Í ritdómi Steinunnar Ingu Óttarsdóttur í Morgunblaðinu segir m.a. svo:

„BREKKAN er fyrsta skáldsaga Carl Frode Tiller (f. 1970). Hún kom út í Noregi árið 2001 og vakti mikinn fögnuð meðal lesenda og gagnrýnenda þar í landi. Efniviður hennar er geðveikin í sinni verstu mynd og ofbeldi í fjölskyldu og samfélagi. Helstu persónur eru nafnlausar og það er sögumaðurinn einnig. Hann er um tvítugt og dvelur á geðveikrahæli þegar sagan hefst og þjáist m.a. af ofsóknaræði og þráhyggju sem hann reynir af veikum mætti að halda í skefjum. Uppvöxtur hans er varðaður sársauka, misþyrmingum, meðvirkni og niðurlægingu... Fjölskyldan, skólakerfið og barnaverndaryfirvöld hafa brugðist honum. Afsprengið er glæpamaður sem er blindur af heift og snargeðveikur en um leið aumkunarverður í einsemd sinni og sjúklegri sektarkennd.“   

 Í lok ritdóms Steinunnar segir svo:

„Tiller skrifar á nýnorsku, ritmáli sem sífellt færri Norðmenn tala og á því verulega undir högg að sækja. Þýðing Kristians Guttesen er afburðagóð, honum tekst að halda sprengikrafti frumtextans til haga og skila sjúkum og heiftúðugum hugarheimi til lesandans þannig að samúð með sögumanni og alger viðbjóður á gerðum hans berjast um yfirráðin. Alveg mögnuð saga, það er hreinlega hægt að finna íkornatennurnar naga mann að innan og skordýrin skríða undir húðinni löngu eftir að lestrinum er lokið.“

Ég setti þetta í feitletrað af því að ég fékk sjálf að fylgjast með því hvernig minn góði félagi Kristian Guttesen vann sér til húðar við þýðinguna. Gaman að svona vel tókst til.

Hér eru ljóð eftir Kristian:

Ljóðin þín 

Þarna eru þessi ljóð sem segja sína
sögu þarna eru þau
ekki einhvers konar skeljar sem sváfu
af sér eilífðina í fallegri fjöru
eða loftsteinar sem féllu til jarðar ofanúr
holu hveli
          sem væri kannski í nær lagi
heldur blóðið á vörunum undan
tönnunum jafnvel á nöglunum
þegar lífsblómið bærðist og ég
hvíslaði drepa drepa
ljóðin sem lögðu af stað í öndvegi
áður en sjóreiðin hófst
þarna eru þau
           löðrandi syngjandi og þú
spyrð kannski eilítið hikandi viltu
vera minn vængur í nótt ég
get það ég get það
ekki

Við lok einmánaðar

seint í gær rétt áður en ég sofnaði
 sá ég næturstjörnu
 sem virtist nær jörðu en aðrar
 stjörnur

Athugasemdir

[Ólafur fannberg, 21.12.2006 kl. 14:18]

kvitt kvitt

[arnar valgeirsson (IP-tala skráð) 21.12.2006 kl. 14:25]

Ekki var hún Súsanna Svavars minna hrifin, en hún er búin að vera eitthvað pirruð í dómum sínum að undanförnu. Gaman fyrir Guttesen og ég vona bara að bókin seljist vel. Annars er ég góður og bið að heilsa.                     

Arnar