Afneitun?

Talið er að um 6,6 prósent íslenskra barna búi við fátækt.

Til eru svo fátækar fjölskyldur að ekki eru til peningar fyrir nauðþurftum á borð við salernispappír þegar líða tekur á mánuðinn.

Hluti barna á Íslandi nýtir sér ekki heitar máltíðir í skólum vegna fátæktar, fer ekki alltaf með nesti í skólann, á ekki góðan kuldafatnað fyrir veturinn, fer á mis við þroskandi tómstundir. Svo mætti áfram telja.

Hvaða nöturlega forríka samfélag lætur slíkt viðgangast?

Ef þetta er ekki forgangsverkefni, hvað er það þá? Að lækka frekar skatta á þá sem græða miljarðana? Að Ísland verði "samkeppnishæfara" á alþjóðlegum vettvangi? Samkeppnishæfara í hverju? Ágirnd og græðgi eða mannrækt og gleði?

Ef ríka Ísland hefur ekki burði til að útrýma fátækt og búa til fjölskylduvænt samfélag, hvaða land hefur þá burði til þess? Fátækt á Íslandi er staðreynd. Afneitun í þeim efnum er merki um aðeins eitt: það skortir viljann til að breyta. 

Nöturleikinn er hins vegar líka sá að fullt af foreldrum sem hafa næg efni hafa æ minni tíma til að tala við börnin sín, æ þrengra svigrúm til að ala þau upp, njóta samvista. Stressið er of mikið, hraðinn of mikill, vinnukröfurnar of miklar, lífsgæðakapphlaupið of mikið. Var ekki einhver rannsókn um daginn sem sagði að foreldrar töluðu að meðaltali í 2 mínútur á dag við börnin sín?! Ekkert okkar vill hafa það þannig - en hvers vegna er það þá þannig? Til að staldra við þurfum við hugrekki til að kjósa breytta samfélagsgerð og aðrar áherslur, sanngjarnari og kærleiksríkari forgangsröðun. Við þurfum að hætta að vera í afneitun og þora að breyta til.

Það þarf ekki bara að útrýma fátækt barna, þótt slíkt sé augljóst forgangsverkefni sem þolir enga bið. Það er fullkomlega óþolandi og ólíðandi ástand sem hlýtur að brjóta gegn réttlætiskennd þorra fólks. Það er enn ein staðfestingin á sívaxandi og grófri misskiptingu á Íslandi. 

En við þurfum líka að setja heilbrigða fjölskyldustefnu í almennan forgang í samfélaginu - stefnu þar sem sveigjanleiki, tími, samvera og mannrækt eru orð dagsins.  

Ísland ætti ef til vill að hafa metnað til að vera "samkeppnishæfast" í öllum þeim þáttum sem engin rannsókn getur mælt. Þáttum eins og hlýju, nærgætni og jafnrétti - undirstöður samfélags þar sem heilbrigð sjálfsmynd, sjálfstraust og gleði barna er í fyrirrúmi, óháð stétt og stöðu.

Bág staða barna er oftar en ekki nátengd bágri stöðu kvenna. Einstæðir foreldrar eru að stærstum hluta láglaunakonur með tekjur langt undir meðallaunum. Kvenfrelsi er lykill að meinsemd margri, eins og svo margoft hefur verið bent á í gegnum árin. Afneitun? 

Oft á dag er okkur haldið upplýstum um risið hjá Dow Jones. Nýjustu tölur úr höllinni streyma til okkar í óspurðum fréttum. Hver ætli séu ómælanlegu áhrifin af því öllu á lífssýn okkar, heimsmynd og forgangsröðun?  

Mig langar vinsamlegast til að panta minna "valfrelsi" í kauphöll kapítalismans og meiri tíma og samveru í lífinu.

Það er allt hægt.

Athugasemdir

[Andrea J. Ólafsdóttir, 13.12.2006 kl. 13:01]

Heyr heyr! Byggjum betra land þar sem fólkið skiptir máli - en ekki bara peningar! Hvernig stendur eiginlega á því að fólkið í þessu landi er svona firrt og hugsar varla um annað en lífsgæðakapphlaupið og veraldlega hluti? Hvað með að eiga nokkrar stundir á viku með barninu þínu sem geta skipt sköpum í uppvextinum frekar en að vinna yfirvinnu frá því til að borga af nýjum jeppa? 

[Anna Benkovic Mikaelsdóttir (IP-tala skráð) 13.12.2006 kl. 22:09]

Kæra Lilja,

SKRIFAÐU MEIRA Í BLÖÐIN! Þessi grein á svo sannarlega heima þar, þú ert að skrifa það sem við hin upplifum og ræðum í kaffitímanum!

Ég er svo heppin að hafa rúmlega 5 ára háskólamenntun, en er einstæð með drenginn minn (3) og á bágt með að ná endum saman!  Hvað þá allar hinar einstæðu mæðurnar.....og feðurnir? Ég er ekki með lág laun í samanburði við Danmörk (og hin Norðurlöndin?) en það sem er tekið af mér, er SVO SANNARLEGA MEIRA, og hér tala ég af reynslu. Bjó 6 ár í Danmörku og 2 í Hollandi, svo samanburðinn hef ég!

Endilega haltu áfram að skrifa svona greinar, af miklu innsæi í hagi fólks í 5 ríkasta landi veraldar!

Kær kveðja,

Anna 

[Sveinn Hjörtur , 14.12.2006 kl. 22:29]

Sæl Lilja. Gaman að skrifa til þín eftir ÖLL þessi ár, en við vorum saman í Breiðholtsskóla. Ég er innilega samála þér. Fátæktin er ólíðandi og blettur á þetta ríkulega þjófélag. Þetta er verkefni sem hefst strax! Við þurfum hugarfarsbreytingu og verðum að takast á við þetta vandamál.

Fylgist með þér,

Bestu kv.

Sveinn Hjörtur