Hræðslan við staðreyndir

Þingflokkur Vinstrihreyfingarinnar – græns framboðs lagði fram á Alþingi sl. haust tillögu þess efnis að fram færi ítarleg og fagleg rannsókn á áhrifum og afleiðingum markaðsvæðingar samfélagsþjónustunnar.   

Við héldum því fram að enginn gæti tapað á slíkri úttekt heldur mundu allir verða einhvers vísari – líka þeir sem í bókstafstrú sinni halda uppi merkjum markaðsvæðingar í einu og öllu, nú síðast í heilbrigðismálum.   

Við lögðum til að spurt yrði m.a.:   

• Hvernig hafa breytingarnar reynst almenningi? Hefur þjónustan batnað eða hefur hún orðið verri fyrir íbúana? Hefur aukin mismunun fylgt einkarekstri og markaðsvæðingu eða hefur jöfnu og gagnsæju aðgengi fleygt fram? Hvaða samfélagshópar hafa bætt stöðu sína með markaðsvæðingu og hvaða hópar hafa komið verr út úr breytingunum?  

• Hvernig hafa breytingarnar reynst þeim sem greiða fyrir þjónustuna? Hefur þjónustan orðið dýrari eða ódýrari fyrir einstaka greiðendur og samfélagið í heild sinni? Fæst betri þjónusta fyrir minna fjármagn eða er þessu öfugt farið?  

• Hvernig hafa breytingarnar reynst þeim sem veita þjónustuna? Hefur markaðs- og einkavæðing almennt bætt eða rýrt kjör starfsfólks? Hvaða áhrif hafa breytingarnar haft á atvinnuöryggi og vinnuaðstæður fólks og hvernig hefur einstökum hópum starfsfólks farnast?  

• Hvaða valkostir koma til skoðunar þegar bæta á almannaþjónustu? Hvaða aðferðafræði er beitt við samanburð á kostnaði? Hvernig eru kostir og gallar opinberrar þjónustu annars vegar og þjónustu einkaaðila metnir? Getur verið að hugmyndafræðilegar ástæður valdi því að sífellt hallar á hinn opinbera rekstur þegar ákvarðanir um einkavæðingu eða einkaframkvæmd eru teknar? Er til staðar gegnsætt og réttlátt matsferli þar sem allir veigamiklir þættir eru teknir til skoðunar við afdrifarík áform er lúta að markaðsvæðingu?“  

Hefði ekki verið eðlilegt að leita málefnalegra svara við einhverjum af þessum spurningum – svara byggðum á rannsóknum og reynslu en ekki kreddukenndri einkavæðingartrú – áður en heilbrigðisþjónustan var markaðsvædd enn frekar?  

En nei, þessari málaleitan var að sjálfsögðu ekki sinnt.

Hvers vegna þessi hræðsla við að leita staðreynda?

Athugasemdir

[Bjarni Kjartansson, 16.9.2008 kl. 10:32]

Ekki er vanþörf á að skoðaðar verði leiðir til þess, að fara betur með fjármuni ríkis og sveitafélaga, svo mikið liggur fyrir.

Menn greinir á um margt í þessu sambandi, bæði um leiðir að markmiðinu og ekki síður, hvort ákveðnar breytur ættu að vikta meir eða minna.

Dæmi:  Sumir leggja mikla áherslu á atvinnuöryggi starfsmanna við gefna starfsemi, öðrum gæti ekki staðið meir á sama og telja að ef hægt sé að koma við hagræðingu, eigi að gera það.

Annað er svo, að menn verða að skoða hvað er ÞÖRF FYRIR og þarfagreina grimmilega (hér á ég við, að ekki eigi að vera með fyrirfram gefnar forsendur), rýna í kostnað og uppbyggingu.

Dæmi:

 Of mikil miðstýring getur virkað afar letjandi á virkni stofnana/vinnustaða.  Þetta þekkjum við víða en sumir eru alveg sannfærðir um, að ,,faglegar aðferðir" gefi af sér betri virkni til lendar. 

Aðrir eru á því, að snaggaralegar stofnanir /vinnustaðir gefi betri raun.

Sjáðu til dæmis hvernig virkni Háskólasjúkrahússins hefur farið(þó svo að starfsfólkið flest sé allt að vilja gert) Þegar Landakot var val (í rekstri starfsmenna þess sjúkrahúss) var það vilja afar margra að leggjast þar inn og virknin var frábær, Daggjaldalkerfið sýndi það.  Daggjöld til Landakots voru um helmingur þess sem ,,Landsinn" fékk.

Því við ég styðja ykkur í því , að skoða alla þætti rekstrar í almannaþjónustu,

Verum samtaka í því að leggja af okkur fyrirfram gefnar skoðanir og horfum á þetta grimmt.

Miðbæjaríhaldið