Hver lofar?

Ef ég á að segja alveg eins og er þá finnast mér kosningaloforð frekar þreytandi.

Í kosningunum í vor hlýtur að vera kosið um forgangsröðun og raunverulega sannfæringu en ekki nýþveginn loforðalista eða tilbúna ímynd sem er hrist fram úr erminni til að ná í fylgi.

Ég er að hugsa um að lofa bara þessu og engu öðru: að vinna samviskusamlega og fylgja eigin sannfæringu. Stefnan og forgangsverkefnin eru skýr og þingmenn Vinstrihreyfingarinnar - græns framboðs hafa sýnt það í verki á undanförnum árum hvar hjarta þeirra slær og fyrir hvað þau standa. Mér finnst þau hafa staðið sig frábærlega í þinginu og mér finnst þau eiga skilið að fá góða kosningu - ekki út á loforð eða ímynd eða áróður nokkrum vikum fyrir kosningar heldur fyrir vel unnin verk, dugnað, þrautseigju og baráttu á liðnum árum. Baráttu fyrir góðum málstað.

Gömul kona sem mér þótti vænt um sagði að það ætti ekki að spyrja hverju væri lofað heldur hver lofaði, ekki hver orðin væru heldur hver léti þau frá sér, hverjum væri treystandi til að standa við sitt og hafa skýra dómgreind og réttlætiskennd.

Napoleon Bonaparte sagði eitthvað á þessa leið: Ef þú vilt komast langt í þessum heimi skaltu lofa öllu en ekki standa við neitt.

Hafði Napoleon rétt fyrir sér?! Virkar minni okkar kjósenda ekki lengur en í 3 vikur og er stjórnmálaöflum aldrei refsað fyrir svikin loforð og tækifærismennsku?!

Afsönnum Napoleon!

Svo sagði held ég Bangsímon eitthvað um loforð á þessa leið einhvern tímann einhvers staðar: Ég lofa að vera góður bangsi í dag.

 

Athugasemdir

[Anna Benkovic Mikaelsdóttir, 22.4.2007 kl. 00:56]

Ó Guðfríður LILJA megir þú koma, sjá og sigra! Það yrði sigur okkar allra!

[Jóhann H., 22.4.2007 kl. 02:47]

Einmitt, ekki lofa neinu og þá svíkur þú engan!!  Ekki gera neitt í krafti sannfæringarinnar.  Haltu þig bara við innantóma frasana.  Segðu eitt en meintu annað.  Eins og sönnum skákmanni(konu) sæmir, þá er aðalmálið að spinna e.k. fléttu (sbr. umhverfisklám), ráða í leiki andstæðingsins fyrirfram, og máta hann svo í krafti blekkingarinnar.  Aðalmálið er að láta ekki hanka sig á neinu.  Fæst loforð bera minnsta ábyrgð!  Síðan er bara að láta sem ekkert sé, kannast ekki við neitt og svara út í hött þegar meiningarnar(n.b. ekki loforðin), ganga ekki eftir.  Síðast en ekki síst er að kenna öðrum um(sbr. flókið afbrigði/falla á tíma/skákklukka).

[Óðinn Þórisson, 22.4.2007 kl. 09:40]

Vildi sjs ekki hætta öllum framkvæmdum við Kárahnjúka og láta allt sem búið er að gera þar  standa sem meki um heimsku mannsins ?
Ef hann hefði fengið að ráða hefði þá ekki verið eðilegt að hann hefði fengið sendan til sín skaðabótareikninginn - nokkra milljara - það hefði mér fundist sanngjart.

Við höfum aldrei haft það svona gott

x-d