Íslendingaprófið

Það er í fréttunum í morgun að í Bandaríkjunum sé verið að taka upp nýtt próf fyrir innflytjendur. Í stað þess að þeir eigi núna að kunna hina ýmsu þætti um sögu Bandaríkjanna, eiga þeir að taka "lýðræðispróf". Þar á að tékka á því hvort þeir kunni nógu góð skil á lýðræðinu til að geta verið bandarískir borgarar.

Á kaffihúsunum hef ég einmitt heyrt þó nokkra Íslendinga tala um próf fyrir innflytjendur. Það hefur jafnvel verið skrifað um það í blöðin. Oftast er talað um íslenskupróf, en líka eru alls kyns hugmyndir um hitt og þetta sem þeir sem hingað koma erlendis frá þyrftu nú að læra til að vera gjaldgengir meðborgarar okkar. Talað er um íslenska menningu og sögu og ýmislegt tínt til sem hægt væri að mæla í prófinu. Sumir vildu jafnvel að kristin fræði kæmu þar við sögu.

Ég velti því fyrir mér hversu margir innfæddir Íslendingar mundu standast slík próf ef á reyndi. Líklega myndi okkur flestum ganga hálf brösulega. Værum við enn jafn miklir Íslendingar?

Ég er að hugsa um að dunda mér við það í dag að búa til mitt eigið próf. Kannski bara fyrir okkur innfædda Íslendinga. Eða kannski bara fyrir okkur öll, hvaðan sem við komum. Íslendingaprófið.

Þar væri til dæmis hægt að spyrja hvort viðkomandi kunni að segja satt eða hvort hún leggi í vana sinn að ljúga. Hvort henni finnist það skipta máli. Þar væri hægt að spyrja hvaða hlutverk rétt og rangt leikur í lífinu og hvernig hún sér muninn. Þar væri hægt að spyrja hversu miklum tíma hann eyðir með börnunum sínum og öldruðum foreldrum, og hvort hann gefur sér tíma til að staldra við og hlæja og hugsa um það sem mestu máli skiptir. Þar væri hægt að spyrja hvort það skipti máli að svínum og hænum líði vel í lífinu. Í lokin væri svo hægt að spyrja hvert sé fallegasta ljóð á íslenskri tungu, og hvert fallegasta orðið. Bara svona til að gefa lokahnykkinn á prófinu.

Hvað mundum við svo gera við niðurstöðurnar? Mundum við segja við suma "Ah! En leitt. Þú færð bara 6,5. Því miður, hefðir þurft að ná 7 til að vera ein af okkur. Bless, bless, gangi þér vel." Mundum við útskrifa þá sem ná 7 með pompi og prakt? Halda Íslendingaveislu?

Já, þau eru ýmis prófin sem við þreytum. En stærsta prófið er sennilega það að vera ærleg manneskja. Og ærleg manneskja leggur ekki slík próf fyrir einn né neinn. Af því að hún veit að þau eru full af bulli og segja ekkert um það hvaða mann við raunverulega höfum að geyma.

Ég vil frekar réttsýna og gjafmilda konu af framandi uppruna sem nágranna minn, hvort sem hún þekkir Hraundranga eða ekki, heldur en innfæddan alíslenskan eiginhagsmunasegg sem hugar að engu nema eigin hag og næstu gróðafíkn - en getur hugsanlega sagt mér hvaða ár Jón Sigurðsson fæddist (en það er alls ekki víst).

Í dag er 1. desember. Til hamingju með daginn, Íslendingar nær og fjær!

Við skulum fagna vel þessum gleðidegi í sögu þjóðarinnar. Og við skulum spyrja okkur sjálf hvaða manneskjupróf við stöndumst.

Nauðgun í Pakistan. Nauðgun á Íslandi. Kvenfrelsi.

Um helgina mótmæltu þúsundir manna í Pakistan nýrri lagasetningu um nauðgun. Samkvæmt gömlu lögunum þurfti kona sem kærði nauðgun að leiða fram fjóra karlmenn sem hefðu verið vitni að meintri nauðgun til að henni væri trúað. Annars væri hún sjálf ákærð fyrir brotið. Kvenfrelsi?

Um helgina mótmælti líka fjöldi fólks hér á Íslandi. Við mótmæltum lélegri málsmeðferð, vægum dómum, fyrningu dóma, tillitsleysi, þöggun, sýkn - og svo mætti lengi telja. Kvenfrelsi?

Nauðgun er sálarmorð. Það er voðaverk sem á hvergi að líðast, undir engum kringumstæðum, aldrei. Ábyrgðin er gerenda, þeirra sem nauðga. Ábyrgðin er líka samfélags sem ekki stendur sig.  

Hugrakkar og einstakar konur hafa gengið fram fyrir skjöldu og sagt sögu sína, opnað hjarta sitt og vakið aðra til meðvitundar. Þær eru sannar hetjur.

En enn er langt í land í íslensku samfélagi.

Tölurnar einar segja alltof margt í þeim efnum. Af 103 kærum til lögreglu á árinu 2003 er varða nauðgun var aðeins sakfellt í 5 af þeim fyrir dómi. FIMM. Af hundraðogþremur. Og hversu margar komast aldrei inn í kerfið - fara aldrei á blað? 

Þetta er þungur áfellisdómur yfir íslenska réttarríkinu. Voðaverkið sem framið er gegn fórnarlömbum nauðgana er ítrekað með því hversu léttvægt og illa er á því tekið. Fórnarlömbum er refsað, körlum er sleppt.

Kvenfrelsi er einn höfuðlykillinn að betri og réttlátari heimi. Hvort heldur er í Pakistan eða á Íslandi. Hvar sem er. Og einn af lyklum kvenfrelsis er öflug, markviss og harðskeytt barátta gegn kynbundnu ofbeldi. Það verður um leið að vera harðskeytt barátta gegn þeirri ómenningu sem fæðir slík voðaverk af sér - ómenningu sem er allt í kringum okkur og vex fiskur um hrygg í klámvæðingu samtímans. 

Þau frábæru félagasamtök sem standa nú að dagskrá gegn kynbundnu ofbeldi eiga miklar þakkir skilið fyrir allt sitt starf í gegnum árin.

Í kvöld verður svo lokaviðburðurinn á dagskrá Jafningjafræðslu Hins Hússins "nóvember gegn nauðgun" með stórtónleikum í Ráðhúsinu kl. 20.

Allir mánuðir eiga að vera mánuður gegn nauðgun. Allir dagar dagur gegn nauðgun.

FIRRING, EKKI MISTÖK

Stuðningur ríkisstjórnar Íslands við innrásina í Írak var byggður á
blindri hlýðni við hernaðarstefnu Bush, ekki á "röngum
upplýsingum".

Stuðningur ríkisstjórnar Íslands við innrásina í Írak var byggður á
siðleysi Íslands í alþjóðasamfélaginu, ekki ákvarðanaferli sem var
"ábótavant".

Stuðningur ríkisstjórnar Íslands við innrásina í Írak var byggður á
firringu, ekki "mistökum".

Þessi stuðningur datt ekki ofan af himnum sísvona. Hann spratt úr
gróskufullum jarðvegi. Hann kom á fullri ferð í andrúmslofti þar sem
talað er um íslenskan her, íslenska "friðargæslu" (í vopnuðum
einkennisbúningum), íslenska leyniþjónustu og íslenska aðild að
Öryggisráði Sameinuðu þjóðanna. Hann kom í andrúmslofti þar sem
embættismenn og stjórnarherrar gera sér stóra drauma um litla Ísland.

Umsókn Íslands í Öryggisráð Sameinuðu þjóðanna sprettur úr þessum jarðvegi. Það er firra sem kostar okkur skattborgarana fáránlegar upphæðir. Að okkur Íslendingum detti í hug að við eigum þangað erindi er byggt á
misskildum mikilmennskudraumórum um herlandið Ísland.

Í stað þess að einblína á það jákvæða og uppbyggilega sem við
Íslendingar getum gefið til alþjóðasamfélagsins, er þessi stefna fædd
af draumum metnaðarfullra embættismanna sem langar að vera stórir í
New York og stjórnarherrum sem langar að vera "alvöru" herþjóð – þjóð
á meðal þjóða í eigin augum.

Að biðjast afsökunar og tala um mistök er gott og gilt í sjálfu sér.

Afstaða til styrjalda byggist hins vegar í grunninn ekki á mistökum
eða röngum upplýsingum. Hún byggist á siðferðisþreki og
grundvallarafstöðu til friðar og lausnar deilumála. Hún byggist á
skýrri sjálfsmynd og hugmyndafræði um hlutverk sjálfstæðrar og friðelskandi smáþjóðar í heiminum.

Í þeim efnum er Ísland á kolrangri braut firringar - hernaðinum í hag.

Flott framtíð VG

Eyddi deginum með Hemma Gunn í beinni útsendingu á Sýn að skýra skákir meistaranna á Afmælismóti Helga Ólafssonar sem haldið var í Reykjanesbæ í dag. Mótið státaði af flestum stórmeisturum landsins sem og Íslandsvininum Ivan Sokolov - hollenskum heiðursgesti frá Bosníu. Mótið var haldið í Listasal Duus húsa. Ég hef aldrei komið þar inn áður en það var virkilega áhugavert. Valgerður Guðmundsdóttir menningarfulltrúi gerði m.a. góða grein fyrir lista- og menningaruppbyggingu bæjarins. Einhver nefndi það við mig að ég væri að eyða deginum í vitlausu kjördæmi en ég sagðist ekki hugsa svoleiðis - ég hefði skyldum að gegna sem breyttust ekkert þótt prófkjör stæði yfir! Hananú!

Sem "skákskýrandi" hafði ég gaman að því að leiða áhorfendur í alls kyns ógöngur! Gat dundað mér við að segja þeim frá ólíklegustu getgátum um næstu leiki - sem stundum stóðust en stundum alls ekki! Við Hemmi gátum í það minnsta hlegið að þessu öllu saman...

Þegar ég kom heim undir kvöld horfði ég á Silfur Egils á netinu þar sem góðir gestir komu í heimsókn. Þar á meðal voru fjórar ungar konur frá VG, þær Andrea Ólafsdóttir, Auður Lilja Erlingsdóttir, Kristín Tómasdóttir og Steinunn Þóra Árnadóttir.

Þær stóðu sig rosalega vel, voru málefnalegar og skýrar og tóku Egil dálítið í gegn! Þær gerðu honum í rólegheitunum m.a. grein fyrir eftirfarandi staðreyndum:

a) VG er eini raunverulegi pólitíski valkostur náttúruverndarsinna og þeirra sem vilja setja umhverfismál á oddinn. Það er dapurleg staðreynd í pólitísku landslagi á Íslandi í dag en það er RAUNVERULEIKINN. Því fyrr sem allir þeir sem vilja setja umhverfismál á oddinn gera sér grein fyrir þessu, þeim mun betra fyrir náttúruna.

b) VG hefur skýrustu og róttækustu kvenfrelsisstefnuna. VG þorir að láta verkin tala í þeim efnum (sbr. fléttulista) á meðan aðrir hika.

c) VG stendur fyrir friði og sjálfstæðri utanríkisstefnu. Hverjir aðrir gera það þegar á reynir? Hverjir aðrir hefðu raunverulega komið í veg fyrir samþykki Íslands fyrir Íraksstríðinu, hefðu þeir verið við völd?

d) VG er alvöru félagshyggjuflokkur með hreinar línur, ekki samsuðu hingað og þangað og út og suður þar sem dulin nýfrjálshyggja blandast saman við tækifærismennsku og skoðanakannanahyggju (nýyrði, var að finna það upp, held ég!). Við Vinstrigræn höfum sannfæringu og fylgjum henni - eins og þær stöllur bentu svo vel á.

Enginn flokkur er gallalaus, hvorki VG né aðrir. En hvers vegna að taka sénsinn á öðrum flokkum þegar VG hefur allt þetta með sér?!

Ég hugsaði líka með mér að flokkur sem státar af svo flottum ungum konum getur glaður horft til bjartrar framtíðar...

Að loknu spjalli við meðframbjóðendur mína steig Steingrímur J. á stokk hjá Agli og gerði grein fyrir bók sinni "Við öll". Mæli sem fyrr með þeirri lesningu! Er ég að verða eins og biluð plata?

Opinber umræða um samfélagsmál á ekki að vera hluti af afþreyingariðnaði eða skemmtanabransa, heldur liður í lýðræðislegri vakningu, vitund og þátttöku. Á okkar tímum er þróunin hins vegar slík að öll umræða einkennist meir af fyrirsagnaæði og örstuttum "innskotum" í stað yfirvegaðra rökræðna og tilheyrandi sýn á samfélagið. 

Bækur munu alltaf hafa þann óviðjafnanlega eiginleika að geta kafað dýpra og leitað lengra (og verið skemmtilegar og áhrifaríkar í leiðinni...). Spurt spurninganna sem við öll þurfum að vera að spyrja okkur sjálf. 

Sem sagt: höldum áfram að lesa!

Fallegasta orðið

"Ljósmóðir" er fallegasta orð íslenskrar tungu. Eða það finnst mér.

Einhvern tímann heyrði ég að á prófi í MR í gamla daga hefði verið spurt "Hvert er fegursta ástarljóð sem ort hefur verið á íslenska tungu?" Það fannst mér fyndin prófspurning (þær eru reyndar margar fyndnar).*

Á ensku er ljósmóðir "midwife", á þýsku "Hebamme" og á spænsku "partera". Ekkert sérstaklega sláandi. Það er reyndar fallegt á dönsku "jordmor", en fallegast er það á íslensku: móðir ljóssins.

Ef spurningin um fallegasta orð íslenskrar tungu kemur á jólaprófi MR, þá vitum við sem sagt svarið.

Nú hafa orðið merk tímamót í sögu íslenskra ljósmæðra. Fyrsti íslenski doktorinn í ljósmóðurfræðum hefur varið doktorsritgerð sína. Ólöf Ásta Ólafsdóttir hefur þar með brotið blað í sögu íslenskra ljósmæðra og fært uppbyggingu ljósmóðurfræða á Íslandi ómetanlega gjöf.

Ég var á fyrirlestri með Ólöfu Ástu og ég verð að viðurkenna að oftar en einu sinni fékk væmniskjóinn í mér tár í augun við að hlusta. Hjartnæmt tal frá ljósmæðrum sjálfum um gleði sína yfir þessum áfanga var rúsínan í pylsuendanum.

Doktorsritgerð Ólafar Ástu er róttæk tilraun til að gera reynsluþekkingu og innsæi íslenskra ljósmæðra sýnilega. Hún byggir á sögum ljósmæðra sjálfra og er liður í ákveðinni byltingu: þeirri byltingu að taka þekkingu kvenna í gegnum aldirnar upp úr skúffunum, draga þær úr felum, og skilgreina hugmyndafræði þeirra og vísdóm upp á nýtt í stofnanavæddu tækniumhverfi nútímans. Hin þögla þekking kvenna fær rödd.

Ólöf Ásta talaði m.a. heilmikið um "innsæi" ljósmæðra og næmni. Það að þróa með sér innsæi í starfinu veltur á mikilli og góðri nærveru við hina fæðandi konu. Það veltur á ró og kyrrð í umhverfinu. Það veltur á því að yfirsetunni sé gert hátt undir höfði. Ef vegið er að yfirsetu ljósmæðra þá er ljósmóðurþekkingin í hættu. Innsæi mæðra ljóssins og þeirra "sjötta skilningarvit" svo að segja getur farið forgörðum. Dýrmæt þekking sem konur hafa í gegnum aldir þróað með sér og borið áfram til næstu kynslóða getur glatast - og hefur jafnvel nú þegar glatast að einhverju marki. 

Í spítalaumhverfi dagsins í dag er oftar en ekki gríðarlegur erill, hraði og stress. Álagið á starfsfólk heilbrigðiskerfisins er oft uggvænlega mikið. Yfirseta ljósmæðra getur farið forgörðum, og þar með þekkingin og skilningurinn sem byggist upp af nærverunni einni saman.

Það er mikilvægt að huga að blómstrandi byltingu í valmöguleikum og bættu umhverfi fæðandi kvenna á Íslandi. Þar leika ljósmæður lykilhlutverk. Takk, Ólöf Ásta - og til hamingju ljósmæður!         

*(rétt svar á prófinu: "Hraundrangar" eftir Jónas Hallgrímsson).

Eiga geðfatlaðir afturkvæmt?

Að loknum ríkisstjórnarfundi í dag verður ráðherrum afhent ályktun.

Geðhjálp skorar þar á ríkisstjórnina að standa að fullu við loforð um menntunar- og starfsendurhæfingarúrræði fyrir geðfatlaða og heilaskaðaða. Geðhjálp og Fjölmennt hafa í sameiningu gert fjölda fólks kleift að koma aftur út á vinnumarkaðinn eftir langvinn og erfið veikindi.

Í ályktuninni segir meðal annars:

"Það er skýlaus krafa að hið opinbera tryggi lög- og stjórnarskrárbundinn rétt fólks með geðsjúkdóma og heilaskaða til menntunar og fræðslu við hæfi...  Það er óþolandi og óviðunandi að eina sérhæfða náms- og stuðningsúrræðið í landinu fyrir ofangreinda hópa skuli sífellt mæta fordómum af hálfu stjórnvalda."

Ekkert er jafn mikilvægt fyrir geðfatlaða eins og að eiga von um bata. Að vita að maður geti haldið áfram að læra, og fá stuðning og hvatningu til að fara aftur út á vinnumarkaðinn þegar færi gefst. Eiga afturkvæmt.

Þetta er ekki aðeins mikilvægt fyrir viðkomandi einstaklinga, fjölskyldur þeirra, aðstandendur og vini. Þetta er mikilvægt fyrir samfélagið í heild.

Verkefni sem þessi eiga að vera forgangsverkefni á Íslandi í dag. 

Við bökum!

Já, við frambjóðendur VG, við bökum! 

Núna á laugardaginn kl. 13 - 16 ætlum við að bjóða gestum og gangandi í heimabakaður kökur og kaffi, Vesturgötu 7. Allir velkomnir!

Þá gefst líka kjörið tækifæri til að ganga í flokkinn. Þið ætlið varla að missa af því, er það? Nú fara sem sagt að verða síðustu forvöð að taka upp þann góða sið. Þau sem vilja komast á kjörskrá verða að skrá sig fyrir klukkan 17 á laugardag. Sjá www.vg.is

Mér skilst að innganga í VG renni afar ljúflega niður með gómsætum frambjóðendakökum og rótsterku kaffi (jafnvel grænu te og fleiru).

Hlakka til að sjá ykkur.

Má ég vera memm?

Mig langar að vera memm í Rafiðnaðarsambandi Íslands.  

Loks erum við búin að finna starfsgrein – þá einu einustu – þar sem konur hafa hærri laun en karlar. Það stóð í blaðinu í morgun að konur með sveinspróf eða meira væru með átján prósentum hærri daglaun en karlar.  

Það er skrítið að ekki eru fleiri konur í þessari góðu grein. Arðsemi náms í rafiðnaðargreinum er 16% á meðan hún er 12% í viðskiptafræði og lögfræði. Af hverju erum við konur á rangri hillu? 

Eitt er allavega ljóst: við konur í prófkjörum erum á kolrangri hillu miðað við niðurstöður prófkjara undanfarnar vikur. Okkur væri nær að ganga í Rafiðnaðarsambandið. Þar er auglýst eftir konum og við boðnar velkomnar í hópinn.  

Það verður ekki sagt um konur í pólitík að þær séu boðnar sérstaklega velkomnar. Í prófkjörum er hæfum og duglegum konum skóflað út af listum og burt af þingi eins og ekkert sé. Skælbrosandi leiðtogar hampa “sterkum listum” – karlalistum. Allir eru í skýjunum yfir öllum hinum körlunum. Lítið er auglýst eftir breyttum niðurstöðum. 

Það þarf byltingu! 

Við hliðina á fréttinni um hærri daglaun kvenna hjá Rafiðnaðarsambandinu er frétt um tillögur að nýjum reglum þar sem prófkjör á höfuðborgarsvæðinu megi mest kosta frambjóðanda 7,5 miljónir.  Aldeilis róttæk aðgerð gegn fjármagnshyggjunni?! Er einhver með 7,5 miljónir á lausu? Ekki ég. Ekki nema kannski ég gerist rafiðnaðarkona og fái að njóta þess að vera kona á góðum launum næstu árin. Fjárhagsáætlunin fyrir mitt forval hljóðar upp á um það bil núll krónur. Ég er kannski aðeins að ýkja en það stemmir svona nokkurn veginn. Ég ætla að baka eina köku fyrir laugardaginn þegar við frambjóðendur VG bjóðum kjósendum í kaffi kl. 13-16 að Suðurgötu 3 (allir velkomnir). Ég ætla að hringja í félaga mína og segja þeim að þau geti kosið mig ef þau langar til. Kannski ég bjóði einhverjum heim í kaffi og köku líka. Það eru mín útgjöld.

    

Það á ekki að kosta okkur þegnana neitt að bjóða okkur fram. Það er hættulegt fyrir samfélagið allt ef það kostar okkur miljónir að fylgja hugsjónum okkar og sannfæringu og vilja láta gott af okkur leiða. Jafnvel þótt það sé “í mesta lagi” sjöfimm. 

Mitt eina áhyggjuefni er að ef við konur flykkjumst í rafiðnaðarstéttina og hún verður “kvennastétt” þá er væntanlega ekki að leikslokum að spyrja. Allir vita hvernig fer með laun kvennastétta.  

Þeirra bíður aðeins ein greið leið. Sú sama og kvenna í prófkjörum. 

Ég vil byltingu!

Aufúsugestir?

Norsk Hydro er mætt aftur til leiks. Með eftirsjá í farteskinu yfir að hafa misst af gullnu tækifæri til að eyðileggja stórbrotna náttúrufegurð fyrir austan. Með einbeittan vilja og framtakssemi í farteskinu yfir að láta slík tækifæri ekki aftur úr greipum renna. Með tilhlökkun yfir því að takast á við enn stærri verkefni en áður hafa hér sést – 600 þúsund tonna álver.

Vá!  

Í Norsk Hydro búa nefnilega snjallir viðskiptamenn. Þeir hafa nef fyrir stórfenglegum fossum, gróðurlendi og náttúrugersemum á sprengi-útsölu. Hvaða mengunarspúandi alþjóðarisi hefur svo sem efni á því að láta eitt ódýrasta og tilkippilegasta álríki heims, Ísland, framhjá sér fara? Ríki sem er tilbúið til að fórna ómetanlegum náttúruperlum sínum eins og ekkert sé – svona þegar rjúkandi peningalykt og svifryk eru annars vegar? 

Það er langt, langt í frá að stóriðjan sé að syngja sitt síðasta hérlendis. Það er varhugaverð óskhyggja að ætla að svo sé. Æ fleiri náttúruperlur ligga undir og eru í hættu. Krumlum stóriðjunnar er ekkert heilagt – ekkert. Þær ætla hvergi að stöðva. Alþjóðlegir viðskiptarisar hafa nef fyrir tækifærum og gróða. Þeir sjá að tækifærin liggja hér. Hér á okkar fagra Íslandi. Þess vegna koma þeir aftur og opna nýjar skrifstofur.

 

ÁLVÆÐINGIN OG STÓRIÐJUSTEFNAN MUN EKKI STÖÐVAST NEMA VIÐ KJÓSUM RÉTT! SAMEINUMST Í ALVÖRU PÓLITÍSKU ÁTAKI OG HÓPUMST Í VG. NÚNA!

Fagurgalar er hættulegir. Þeir láta líta svo út sem stóriðjan sé að láta undan síga. En staðreyndirnar eru allt, allt aðrar. Stóriðjustefnan er á fullri og fljúgandi ferð og mun ekki stöðvast nema við fylkjum liði og segjum þvert, skýrt, ófrávíkjanlegt NEI.  

Vinstrihreyfingin – grænt framboð er eina pólitíska aflið sem er treystandi í þessu máli. Stórsigrar eldheitra virkjanasinna í nýliðnum prófkjörum Samfylkingar segir allt sem segja þarf í þeim efnum.  

Taktu stökkið! Taktu ákvörðun núna um að í þessum kosningum eigi íslensk náttúra að fá þitt atkvæði. Ekki bíða eftir kosningaloforðunum, slagorðunum eða auglýsingunum. Núna er rétti tíminn til að gera upp við sig hvernig landið okkar á að líta út eftir tíu ár. 

Þú getur skráð þig í VG hér.  

Sú sem líður fyrir ákvarðanafælni, flokksleysi og ístöðuleysi í þessum efnum heitir fallegu nafni: Náttúra Íslands. Skáldin okkar hafa ort um hana um aldir, forfeður okkar hafa sótt í hana kraft og innblástur. Okkar kynslóð er að eyðileggja hana.

Komdu!

Hrafninn flýgur!

Einn snjallasti samferðarmaður okkar er kominn á flug – og flýgur hátt að vanda. Hann er Hrafn sem er engum líkur.

Þið getið lesið hárbeittar hugvekjur hans um lífið og tilveruna hér. 

Á meðan við Vesturveldin erum að spóka okkur í dótabúðum græðginnar er heill heimur að kveljast úr örbirgð, vannæringu og afskiptaleysi.  

Blaðamenn eru drepnir fyrir að reyna að vekja okkur til afstöðu. Saklausir borgarar eru drepnir í okkar nafni. Við segjum í hálfs manns hljóði “úff, en hræðilegt” og höldum svo áfram að græða. Við erum upptekin. 

Eftir heimsstyrjöldina síðari voru Þjóðverjar spurðir: Hvar varst þú í stríðinu? 

Eftir þrjátíu ár verðum við spurð: Hvar varst þú?  

Hvar varst þú þegar græðgin tók öll völd? Þegar gróðureyðingin náði hámarki, fossarnir voru eyðilagðir, jöklarnir bráðnuðu og flóðin skullu á? Hvar varst þú þegar hungrið svarf að og drápin héldu áfram?  

Í hvaða dótabúð varst þú?